Uzun zamandır ağaçkakanların kafalarındaki süngerimsi kemiğin beyinlerini sert darbelerden koruduğu düşünülüyordu, ama aslında kafatasları çekiç gibi sert. Ağaçkakanların kafatasları şoku emmek için değil, ahşaba daha sert ve daha verimli bir darbe sağlamak için inşa edilmiştir.
Ağaçkakanlar iletişim kurmak, yiyecek aramak veya yuva yapmak için bir boşluk oluşturmak için gagalarını ağaç gövdelerine döverler. Kuşların beyinleri ve gagaları arasındaki süngerimsi kemiğin bir zamanlar beyinlerini tekrarlayan darbelerden koruduğu düşünülüyordu. Ancak Belçika’daki Antwerp Üniversitesi’nden Sam Van Wassenbergh, doku aslında iyi tasarlanmış bir çekiç gibi minimum enerji kullanımıyla başlarının hızlı ve derin bir şekilde vurmasına yardımcı oluyor, diyor.
“Bunun bir anlam ifade etmediğini, bu şok emilimi olduğunu hissettik” diyor. “İçinde şok emilimi olan bir çekiç, sadece kötü bir çekiçtir.”
Van Wassenbergh ve meslektaşları, tahtaya dövülen altı esir kuşun 109 yüksek hızlı videosunu analiz ettiler: iki siyah ağaçkakan (Dryocopus martius), iki yığılmış ağaçkakan (Dryocopus pileatus) ve iki büyük benekli ağaçkakan (Dendrocopos major).
Bir gaganın ahşaba çarpmasından milisaniyeler içinde, kuşların gözlerinin ve kafalarının esasen gagaların yaptığı oranda yavaşladığını buldular yani gözün önündeki süngerimsi kemiğin darbenin etkilerini sıkıştırmadığı veya emmediği anlamına geliyor.
Ekip daha sonra süngerimsi kemik şoku emerse ne olacağını test etmek için ağaçkakanları gagalayan dijital modeller oluşturdu. Van Wassenbergh, yastıklamanın beyin için daha az sarsıcılığa yol açacağını, ancak aynı zamanda kuşların gagalarının ahşaba o kadar derinden giremeyeceği anlamına geldiğini söylüyor. Aslında, ağaca daha derin bir darbe almak için, kuşların daha da güçlü kafa vuruşlarıyla daha fazla çalışması gerekecek ve aslında şok emiliminin herhangi bir faydasını iptal edecekti.
Şok emilimi olmamasına rağmen ekip, kuşların beyinlerinin beyin sarsıntısı riski altında olmadığını, çünkü etkinin yeterince güçlü olmadığını keşfetti. Kafataslarındaki sıvı dolu vakaların içinde yer alan ağaçkakan beyinlerinin boyutu ve ağırlığı göz önüne alındığında, yalnızca doğal olarak yaptıklarından iki kat daha hızlı gagalamaları veya doğal ahşap hedeflerinden dört kat daha sert yüzeylere çarparlarsa beyin hasarına maruz kalırlar.
Van Wassenbergh, “Daha küçük bir organizmanın bu daha yüksek kuvvetlere dayanabilmesi normaldir,” diyor ve sineklerin daha da yüksek kuvvetlerde pencerelere çarpmasıyla bir paralel çiziyor: “Sadece havalanıyorlar ve tekrar uçuyorlar.”
“Spongy kemik” terimi, kemiğin yumuşak olduğu veya sıkıştırabileceği anlamına gelmez, diyor. Aksine, kemiğin gözenekli ve hafif olduğunu gösterir bu da uçan kuşlar için kritik öneme sahiptir. “Kemik, yapması gereken işlev için yeterince güçlü” diyor.
